Glaukonit

Glaukonit
Općenito
Kategorija	Hidrotinjac
Kemijska formula	${\ce {(K,Na)(Fe3+,Al,Mg)2(Si,Al)4O10(OH)2}}$
Identifikacija
Boja	Plavo zelena, zelena, žuto zelena
Kristalni habitus	Elastični pločasti/platnasti ili u obliku zaobljenih peleta/agregata
Kristalni sustav	Monoklinski kristalni sustav
Kalavost	Savršena [001]
Lom	Mrvljiv
Mohsova tvrdoća	2
Sjaj	Prigušen - zemljan
Indeks loma	nα = 1,590 – 1,612 nβ = 1,609 – 1,643 nγ = 1,610 – 1,644
Optička svojstva	Biaksijalna (-)
Dvolom	δ = 0,020 – 0,032
Pleokroizam	X = žuto-zelena, zelena; Y = Z = dublje žuto, plavkasto zeleno
Ogreb	Svijetlo zelen
Specifična težina	2,4 – 2,95
Prozirnost	Proziran do gotovo neproziran
Druga svojstva	Oštro vezan agregat, drobljenje, radioaktivnost: jedva se može otkriti

Pigment zelena zemlja.

Glaukonit (prema grč. γλαυϰός: plavkastozelenkast) je magnezijsko-aluminijski hidrotinjac s prijelazima do seladonita.

Hidrotinjci

Podrobniji članak o temi: Hidrotinjci

Hidrotinjci je skupni naziv za vrlo sitne čestice (reda veličine glinenih čestica) koje su bitne sastavnice šejlova (glinenih škriljevca) i slične tinjcima (liskunima). Riječ je o filosilikatima koji se od tinjaca razlikuju manjom zamjenom silicija s aluminijem u tetraedrima. Moguće su interstratifikacije s montmorilonitom, kao i neuređenost u slaganju strukturnih slojeva. Među varijetetima se obično izdvajaju:

• ilit, K_1–1,5Al₄(Si_7–6,5Al_1–1,5O₂₀)(OH)₄, kojim se često označava cijela skupina,
• glaukonit, koji je magnezijsko-aluminijski hidrotinjac s prijelazima do seladonita, koji je gotovo bez aluminija.

Prijelazni se oblici često označavaju kao hidromuskorit, hidrobiotit, hidroparagonit i teško ih je točno okarakterizirati. Hidrotinjci su tipični produkti trošenja (izluživanja) primarnih silikata, ali postoje naznake nastanka i iz koloidnih otopina agradacijom.

Zelena zemlja

Podrobniji članak o temi: Zelena zemlja

Zelena zemlja je pigment koji nastaje u prirodi raspadanjem augita, i ima je u velikim količinama oko talijanskog grada Verone, po kome se često naziva veronska zemlja. Svojstven je po hladnom, plavičasto zelenom tonu. Posjeduje svestranu otpornost. Kao uljana boja priprema se s većom količinom veziva, sporije suši, slabe je pokrivne moći a osušeni premaz je mek i elastičan. Koristi se u svim slikarskim tehnikama. Radi intenziviranja obojenosti, zelenoj zemlji se dodaju kromov oksid ili kromov hidroksid.

Zelena zemlja, poznata i kao terra verde ili veronska zelena, je anorganski pigment dobiven iz minerala seladonita i glaukonita. Njegova kemijska formula je K[(Al, Fe^III), (Fe^II, Mg](AlSi₃,Si₄)0₁₀(OH)₂.

Zelena zemlja koju su prvi koristili stari Rimljani otkrivena je na zidnim slikama Pompeja i Dura-Europosa. Renesansni slikar i pisac Cennino Cennini tvrdio je da se "drevni nikada nisu pozlatili, osim ovim zelenim" koja se koristila kao podloga. U srednjem vijeku, jedna od njegovih najpoznatijih primjena bila je premazivanje boje tonova tijela.

Visokokvalitetna ležišta mogu se naći u Engleskoj, Francuskoj, Cipru, Njemačkoj i u Monte Baldu kod Verone u Italiji. Boja se kreće od neutralne žute zelene do svijetlo zelenkaste do tamno mat maslinasto zelene.