Maghemit
Maghemit | |
---|---|
Općenito | |
Kategorija | Oksid |
Kemijska formula | γ-Fe2O3 |
Identifikacija | |
Molekularna masa | 159,69 g/mol |
Boja | smeđ |
Kristalni sustav | kubični (Fd3m) ili tetragonski (P43212) |
Mohsova tvrdoća | 5 |
Optička svojstva | izotropan |
Ogreb | smeđ |
Specifična težina | 4,86 (izračunata) |
Druga svojstva | jako magnetičan |
Maghemit (γ-Fe2O3) je jedan od polimorfa željezovog(III) oksida (Fe2O3).[1] Ima jednaku strukturu spinela kao magnetit i jednako ferimagnetično magnetsko uređenje.
Struktura maghemita temelji se na kubičnoj gustoj slagalini kisikovih aniona (O2-) s željezovim (Fe3+) kationima smještenim u oktaedarske i tetraedarske šupljine. γ-Fe2O3 se može smatrati kao Fe3O4 s oksidiranim ionima Fe2+ i formulom gdje predstavlja prazninu, označava tetraedarski položaj, a oktaedarski. Jedinična ćelija može se prikazati u kubičnom kristalnom sustavu, prostorna grupa Fd3m, s parametrom a = 8,34 Å ili u tetragonskom sustavu, prostorna grupa P43212, s parametrima a = 8,349 Å i c = 24,996 Å.[2]
Štapićaste čestice γ-Fe2O3 duljine 0,1-1 μm koriste se uklopljene u odgovarajući polimer za izradu magnetskih traka (audio, video i kompjutorskih kaseta), disketa i tvrdih diskova.
Nanočestice maghemita ili nekog drugog magnetskog materijala čija je površina zaštićena nekom površinski aktivnom tvari (npr. oleinska kiselina) stvaraju stabilne suspenzije u nekom otapalu i imaju posebna svojstva na koja se može utjecati pomoću magnetskog polja. Koriste se u elektroničkim uređajima.
Nanočestice maghemita koriste se u biomedicini zato što su biokompatibilne i netoksične za ljude, a njihov magnetizam omogućava daljinsko manipuliranje pomoću vanjskog magnetskog polja.