Aleksej Troicki
Aleksej Troicki | |
---|---|
Puno ime | Aleksej Aleksejevič Troicki |
Država | Rusko Carstvo |
Rođenje | 14. ožujka 1866. |
Smrt | datum nepoznat, 1942. |
Poznat po | šahovski teoretičar, kompozitor šahovskih studija |
Aleksej Aleksejevič Troicki (14. ožujka 1866. – kolovoz 1942.) bio je ruski šahovski teoretičar. Prema mnogima, smatra se jednim od najvećih skladatelja studija konačnica u povijesti.[1] Troicki je umro od izgladnjivanja tijekom blokade Lenjingrada.
Možda je njegov najpoznatiji rad konačnica s dvama skakačima i pješakom. Naime, dva skakača sama ne mogu dobiti partiju, već je potreban i protivnikov pješak kako bi se izbjegao pat. Po njemu je nazvana pozicija (linija) Troickog. Za njegove je analize, engleski velemajstor i matematičar John Nunn napisao da su „zapanjujuće točne”.[2]
a | b | c | d | e | f | g | h | ||
8 | 8 | ||||||||
7 | 7 | ||||||||
6 | 6 | ||||||||
5 | 5 | ||||||||
4 | 4 | ||||||||
3 | 3 | ||||||||
2 | 2 | ||||||||
1 | 1 | ||||||||
a | b | c | d | e | f | g | h |
Konačnice dvaju skakača su uvijek remi, no izuzetak su konačnice s dva skakača i protivnikovim pješakom jer tu jača strana katkada može izbjeći pat dobivajući ključni tempo (jer crni ima pješaka).
Pravilo je dao i sâm Troicki: "Ako je pješak sigurno blokiran od strane bijelog skakača ne niže od linije na dijagramu, tada crni gubi, bez obzira na poziciju kraljeva."
Mnogi velemajstori okarakterizirali su rad Troickog kao kamen temeljac „moderne umjetnosti šahovskih kompozicija”.
Treći svjetski šahovski prvak i jedan od najboljih igrača konačnica ikada, José Raúl Capablanca, odao mu je počast riječima:[3][4]
Prema mome načinu razmišljanja, Troicki nema ravnog među kompozitorima konačnica; nitko drugi nije skladao toliko mnogo, a tako raznolikih konačnica prvoga reda.
- ↑ U uvodu Kolekcije šahovskih studija, Sam Sloan piše "... Troicki se smatra najvećim kompozitorima studija šahovskih konačnica ikada."
- ↑ John Nunn, Secrets of Minor-Piece Endings, Batsford, 1995.
- ↑ José Capablanca o Troickom
- ↑ José Raúl Capablanca, Poslednje šahovske lekcije, Šahovska biblioteka, Beograd, 1991., str 46