Lužine

Lužine su u kemiji vodene otopine baza, čija je pH-vrijednost veća od 7, zbog viška hidroksidnih iona (OH^-). U slučaju koncentrirane lužine, indikator fenolftalein ne mijenja boju (ostaje bezbojan), a u slučaju razrjeđene lužine mijenja boju u purpurnu. Lužine isto tako možemo dokazati i crvenim lakmusovim papirom koji u lužini dobije plavu boju.
Zbog prisutnosti slobodnih iona, lužine provode električnu struju i stoga su elektrolitske otopine.

Općenito o slabijim i jakim lužinama

Lužinama se nazivaju vodene otopine baza, najčešće hidroksida elemenata 1. i 2. skupine periodnoga sustava (alkalijskih i zemnoalkalijskih metala), osim netopljiva berilijeva i magnezijeva hidroksida.

U reakciji neutralizacije, gdje reagiraju lužine i kiseline, uvijek dobijemo odgovarajuću sol i vodu.

Slabijim lužinama smatraju se i otopine karbonata alkalijskih metala (npr. natrijev karbonat ili soda, Na₂CO₃) te vodena otopina amonijaka.

Izrazite su i jake lužine natrijeva i kalijeva lužina, tj. vodene otopine natrijeva i kalijeva hidroksida (NaOH i KOH), koje se nazivaju i kaustične lužine. U tu skupinu se svrstava i kalcijev hidroksid, koji je također jaka baza.

Opasnosti

Jako nagrizaju kožu i sluznicu.

Upotreba

Lužine se ubrajaju u osnovne laboratorijske kemikalije, pa se koriste u kemijskoj industriji za različite organske sinteze. Široko se rabe u različitim industrijskim postupcima, koriste se u tekstilnoj industriji, industriji sapuna, papira, boja, itd.
Natrijeva lužina jedan je od najvažnijih proizvoda bazne (velike) kemijske industrije.

Izvori

Hrvatska enciklopedija (LZMK), Broj 6 (Kn-Mak), str. 699. Za izdavača: Leksikografski zavod Miroslav Krleža, Zagreb 2004.g. ISBN 953-6036-36-3

Vidi još