Istriotski jezik
Istriotski jezik | |
Države | Hrvatska |
Regije | Istra |
Govornici | 300 – 400 |
Razredba | indoeuropski |
Jezični kôd | |
ISO 639-3 | ist |
Povezani članci: jezik | jezična porodica | popis jezika (po kodnim nazivima) |
Istriotski ili istroromanski je zapadnoitalski jezik koji se danas očuvao tek na području gradova Vodnjana i Rovinja u Istri, Hrvatska. Prema procjenama, jezik ima tek nekoliko desetaka aktivnih govornika i oko 300 ljudi koji ga razumiju i mogu se djelomice njime služiti.[1] Pripada s talijanskim i još četiri jezika užoj italo-dalmatskoj podskupini.
Jezik predstavlja skupinu predmletačkih autohtonih romanskih govora istarskog poluotoka, a čini jezični otok na jugu Istre.[2][3] Istriotski je podrijetlom izravno od srednjovjekovnog latinskog.[4] U prošlosti je bio rašireniji, a danas njime govori 3000 ljudi i govornici su uglavnom stariji stanovnici u samo šest mjesta: Rovinju, Vodnjanu, Fažani, Galižani, Balama i Šišanu. Potiskuje ga istromletački. Ipak, postoji nekoliko rječnika istriotskih govora i vrijedna književna produkcija na istriotskom; na rovinjskome su pisali Ligio Zanini[5] i Giusto Curto, na vodnjanskome piše Loredana Bogliun, a na balskome Romina Floris.[2][3]
Na istriotski snažno utječe istromletački i snažna je venecijanizacija, ali usprkos tome istriotski je sačuvao brojne svojstvene osobine poput nastavka -o ondje gdje je mletački -e (la lato, mlijeko; la carno, meso; sempro, uvijek; posebnost koja je nazočna i u starom veronskom), te jedinstven oblik za 1. i 2. lice u budućem vremenu i u kondicionalu (magnarè, jest ću, jest ćeš; magnaràvi, ja bih jeo, ti bi jeo).[2]
Uz istriotski je u svezi vodnjanski diskant bassi, dvoglasno pjevanje, najniži stupanj našeg pučkog pjevanja.[4]
Radi očuvanja i promicanja istriotskog jezika 2013. je godine organiziran godišnji Festival istriotskog narječja.[2][3]
Tablica odnosa istriotskog rječnika s latinskim i usko povezanim romanskim jezicima:
Istriotski[6] | Talijanski | Latinski | Venetski | Bisiacco | Hrvatski |
---|---|---|---|---|---|
ciàve | chiave | clave(m) | ciave | ciave | ključ |
nuòto | notte | nocte(m) | note/not | note | noć |
cantà | cantare | cantare | cantar | cantar | pjevati |
càpra/càvara | capra | capra(m) | càvara | cavra | koza |
lèngua | lingua | lingua(m) | lengua | lengua | jezik |
piàsa | piazza | platea(m) | piassa | piassa | trg |
pònto | ponte | ponte(m) | ponte/pont | pont | most |
cèʃa | chiesa | ecclesia(m) | cexa | cesa | crkva |
uspadàl | ospedale | hospitale(m) | ospedal | ospedal | bolnica |
furmàio | formaggio/cacio | caseu(m) vulg. lat. formaticu(m) |
formajo | formai | sir |
Sljedeće je pjesma Grièbani koju je napisao Ligio Zanini[5] rovinjskim dijalektom (Rovigno).
Istriotski | Talijanski | Hrvatski |
---|---|---|
La nostra zì oûna longa cal da griebani: |
La nostra è una lunga strada irta di sassi: |
Naš je put dug i zasut kamenjem: |
Istriotski[7] | Talijanski | Hrvatski | Engleski |
---|---|---|---|
Eśi o no eśi, sa xe 'l problema:
śe xe più juśto śoporta' Le źberle e le ingiuśtisie de un deśtin maledeto, O cata' le armo par zi contro 'n mar de problemi, E batiśe par vinsili: mori, dormi Niente de più; E penśa' che metendośe dormi Diśtudemo tuto 'l dolor del cor e i mile tiri Che la carno xe bituda beca'! Śta sa xe 'na fin Che biźognaravo prega' che la vegna. Mori, dormi: dormi! Dopo forśi anca śogna! Sa xe 'l gropo: Parché tal śono de morto che penśieri ne pol vigni' E quando che śe varemo deśtaca' dela confuźion de śta vita? Śu queśto xe de raźona! Eco cośa che fa La vita eśi cariga de mal! Che chi voleśo śoporta' le fraścade e 'l śarcaźmo del tempo, Le ingiuśtisie dei opreśori, l'arogansa dei mareveji, Le feride del amor che no jo śtima, le mile lale dela leze, La prepotensa dei burocrati, e le pedade Che i juśti e boni a i ciapa dei malignaźi, Quando che śolo con un cortel śe podaravo cata' la paź? Chi no śe liberaravo cuśi dei peźi, Par fini' de pjora' e śuda' źota 'na vita de tromenti? E śe la pagura de qualche roba dopo la morto, De quel paeź che niśun cognośo, e de ola Niśun xe mai torna' 'ndrio no ne frenaravo, Fasendone preferi' al mal che śoportemo pitośto che paśa' śu quei altri che ignoremo? La cośiensa ne fa tuti eśi caga'nbraghe, Cuśìo che la forsa e la determinasion che śempre vevimo Le śe 'ndeboliśo, śolo co' 'n penśier, E le fadighe e i śforsi, Propio per 'śto sa, le va per źbiego, E perfin le perdo al śo'nome de asioni! Taźi, deśo! Riva la bela Ofelia. - O Ninfa, tale to' preghiere Ricordate dei me' pecadi. |
Essere o non essere, questo è il nodo:
se più nobile all'anima sia pure di sopportare I colpi e i dardi di una sorte oltraggiosa O armarsi contro un mare di affanni E combattendoli finirli: morir, dormire: Nulla più; Ma dire che dormendo Diam fine a tutti i mali del nostro cuore e ai mille consueti duoli Di cui la carne è erede! E questa è una tal fineche Divotamente pur bramata può essere. Morire, dormir: dormire! E poi sognare, forse! Questo è il punto: Però che dentro il sonno della morte qual mai sogni venire Possono a noi quando avrem rotto questo nodo mortale? È un tal pensier che deve fermarci! È questo che permette Il duolo di così lunga vita.! E chi vorrebbe sopportare li scorni ed i flagelli del tempo, E il mal degli oppressori, e tutte le villanie dei superbi, E le angosce di un disprezzato amore, e la lentezza delle leggi, E gl'insulti del potere, e lo sfergio che arreca al paziente Merito chi non ne ì degno, Allorquando con un nudo pugnale il suo riposo potrebbe ritrovare? E chi vorrebbe recare il peso di una faticosa vita, Per gemere e sudar se pure il timor di qualcosa dopo morte L'oscura region dai cui confini nessuno è mai tornato Il voler nostro non confodesse e a sopportare i mali che abbiamo, Sì ci convincesse, Invece di andar verso altri sconosciuti a noi? La conscienza tutti quanti vili ci rende, In modo tal che il primitivo colore illanguidisce Per il pallido riflesso del pensiero ed, Ogni impresa di gran forza e importanza Si disvia d'innanzi a questa idea, Perdendo fino il nome d'azione! Or taci: Viene la bella Ofelia. - O Ninfa, nelle tue preci Rammenta i miei peccati. |
Biti, ili ne biti, to je pitanje:
Je li pak plemenitije u duhu trpjeti hitce I strijele hirovite sudbine, Ili uzeti oružje protiv mora nevolja I opiranjem njih okončati? Umrijeti, usnuti: Ništa više; I jednim snom reći Da okončavamo bol u srcu i tisuću prirodnih srazova Kojima je tijelo baštinikom! To je svršetak da se usrdno poželi. Umrijeti, usnuti: usnuti! Možda snivati! Da, tu je zapreka: Jer u toj usnulosti smrtnoj kakvi sni mogu doći, Kad se već otresemo ovoga smrtničkog meteža, Zbog toga moramo zastatim, Tu je obzir što tvori zlosreću Tako duga života! Jer tko bi podnosio bičeve i poruge vremena, Nepravdu tlačitelja i prijezir ohola čovjeka, Muke necijenjene ljubavi, otezanje zakona, Bezočnost javne službe, i vrijeđanja što ih strpljiva zasluga Od nevrijednih dočekuje, Kad bi sam mogao podmiriti svoj račun Pukim bodežom? Tko bi nosio terete, Da stenje i znoji se pod tegobnim životom, Kad groza od nečega poslije smrti, ta neotkrivena zemlja Kojoj se s granice nijedan putnik ne vraća, Ne bi smela volju, i nas nagnala radije Podnositi sva zla koja imamo nego poletjeti p Prema drugima koja ne poznajemo? Tako svijest tvori kukavice od sviju nas, i tako onaj urođeni izgled Odlučnosti sav onemoća od blijedoga preljeva misli, A pothvati velike visine! I zamaha osvrćući se na to skreću svoje struje ustranu i gube ime djela! Utišajte se sada! Dođi Lijepa Ofelijo! — Nimfo, u tvojim molitvama Neka se svi moji grijesi spomenu. |
To be, or not to be, that is the question:
Whether 'tis nobler in the mind to suffer The slings and arrows of outrageous fortune, Or to take arms against a sea of troubles, And by opposing end them: to die, to sleep No more; And by a sleep, to say we end The heart-ache, and the thousand natural shocks That Flesh is heir to? 'Tis a consummation Devoutly to be wished. To die, to sleep, To sleep! perchance to Dream! Aaye, there's the rub: For in that sleep of death, what dreams may come, When we have shuffled off this mortal coil, Must give us pause. There's the respect That makes Calamity of so long life! For who would bear the Whips and Scorns of time, The Oppressor's wrong, the proud man's contumely, The pangs of despised Love, the law’s delay, The insolence of office, and the spurns That patient merit of th'unworthy takes, When he himself might his Quietus make With a bare Bodkin? Who would Fardels bear, To grunt and sweat under a weary life, But that the dread of something after death, The undiscovered country, from whose bourn No traveller returns, puzzles the will, And makes us rather bear those ills we have, Than fly to others that we know not of? Thus conscience does make cowards of us all, And thus the native hue of Resolution Is sicklied o'er, with the pale cast of Thought, And enterprises of great pitch and moment, With this regard their currents turn awry, And lose the name of Action! Soft you now! The fair Ophelia? Nymph, in thy Orisons Be all my sins remember'd. |
- ↑ jutarnji.hr: DJEDOVI I BAKE IH JAKO RIJETKO GOVORE Čak tri hrvatska jezika su na listi najugroženijih u Europi! Arhivirana inačica izvorne stranice od 3. srpnja 2015. (Wayback Machine), pristupljeno 18. kolovoza 2015.
- ↑ a b c d Glas Istre FESTIVAL ISTRIOTSKOG NARJEČJA: Očuvati i promicati drevni dijalekt 26. rujna 2018. (pristupljeno 21. prosinca 2019.)
- ↑ a b c Općina Ližnjan 5. Festival istriotskog narječja – 5. Festival dell’Istrioto (pristupljeno 21. prosinca 2019.)
- ↑ a b Turistička zajednica Grada Vodnjana I Bassi (pristupljeno 21. prosinca 2019.)
- ↑ a b Postoji detaljnjiji članak o autoru na talijanskoj Wikipediji.
- ↑ Pellizzer, Antonio & Giovanni. 1992. VOCABOLARIO DEL DIALETTO DI ROVIGNO D'ISTRIA. ISSN 0353-3301
- ↑ Xota 'l morer ANNUALE DELLA CI DI SISSANO. 7a EDIZIONE ANNO 2015 izdanje. Colgraph print d.o.o. Pula. 2015. str. 24
- SVIBOR: Istriotski govori Istre
- Goran Filipi: Istriotisch (de) (PDF)
- Endangered Languages Project (en)
- Istriot - Istrioto (en)
- World Heritage Encyclopedia: Istriot language (en)
- Wikisource:Istriot
|